.jpg)
بنر سایت
تبلیغات
خبرنامه
براي اطلاع از آپدیت شدن سایت در خبرنامه سایت عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود
لطفا صبر کنید ...عضویت / ورود
دانشجویان فیزیک دانشگاه محقق اردبیلی
برای استفاده بهتر از امکانات سایت از مرورگرهای Chrome یا Firefox استفاده کنید.
برای رفتن به گالری عکس دانشجویان اینجا کلیک کنید
بر اساس مطالعه جدید دانشمندان دانشگاه ماساچوست، ماده تاریک شاید نابودگر اصلی دایناسورها بوده باشد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این تحقیق نشان می‌دهد دنباله‌دارها توسط تاثیر خورشید بر صخره‌های فضایی خلق نشده‌اند و ماده تاریک، آن‌ها را به سمت زمین گسیل می‌دارد.
این نیروی مرموز برای نظریه‌های توضیح‌دهنده چگونگی انبساط جهان و چگونگی تعامل کهکشان‌ها حیاتی است و دانشمندان تقریبا مطمئن‌اند ماده تاریک وجود دارد اما نمی‌دانند به چه چیزی شباهت داشته یا این که کجا باید آن را بیابند.
«لیزا راندال» و «ماتیو ریس» از دانشگاه ماساچوست مدعی‌اند، چون منظومه شمسی حول مرکز کهکشان راه شیری می‌چرخد، در یک چرخه 70 میلیون ساله به سمت بالا و پایین حرکت می‌کند و محاسبات آن‌ها نشان می‌دهد منظومه شمسی هر 35 میلیون سال یک بار، از خلال ماده تاریک عبور می‌کند. الگوی مشابهی پیش‌تر در مطالعه برخوردهای دنباله‌دارها روی زمین مشاهده شده بود که نشان می‌داد این برخوردها هر 35 میلیون سال افزایش می‌یابند.
تیم علمی به دنبال بررسی ارتباط احتمالی بین برخوردهای دنباله‌دار و حرکت منظومه شمسی از خلال دیسک ماده تاریک بود.
زمانی که منظومه شمسی از خلال دیسکی حرکت می‌کند، با کشش گرانشی قوی مواجه می‌شود که نواحی مانند ابر اورت را مختل کند؛ این کشش می‌تواند حرکت سنگهای فضایی به سمت زمین را موجب شود.
تیم علمی دهانه‌های برخوردی بزرگ راکه در 250 میلیون سال گذشته روی زمین ایجاد شده بودند، مطالعه کرد؛ تحلیل آن‌ها نشان می‌دهد ماده تاریک، احتمالا الگوهای مشاهده‌شده در دهانه‌های برخوردی را بیش از میزان متوسط دهانه برخورد ایجاد می‌کند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این تحقیق نشان می‌دهد دنباله‌دارها توسط تاثیر خورشید بر صخره‌های فضایی خلق نشده‌اند و ماده تاریک، آن‌ها را به سمت زمین گسیل می‌دارد.
این نیروی مرموز برای نظریه‌های توضیح‌دهنده چگونگی انبساط جهان و چگونگی تعامل کهکشان‌ها حیاتی است و دانشمندان تقریبا مطمئن‌اند ماده تاریک وجود دارد اما نمی‌دانند به چه چیزی شباهت داشته یا این که کجا باید آن را بیابند.
«لیزا راندال» و «ماتیو ریس» از دانشگاه ماساچوست مدعی‌اند، چون منظومه شمسی حول مرکز کهکشان راه شیری می‌چرخد، در یک چرخه 70 میلیون ساله به سمت بالا و پایین حرکت می‌کند و محاسبات آن‌ها نشان می‌دهد منظومه شمسی هر 35 میلیون سال یک بار، از خلال ماده تاریک عبور می‌کند. الگوی مشابهی پیش‌تر در مطالعه برخوردهای دنباله‌دارها روی زمین مشاهده شده بود که نشان می‌داد این برخوردها هر 35 میلیون سال افزایش می‌یابند.
تیم علمی به دنبال بررسی ارتباط احتمالی بین برخوردهای دنباله‌دار و حرکت منظومه شمسی از خلال دیسک ماده تاریک بود.
زمانی که منظومه شمسی از خلال دیسکی حرکت می‌کند، با کشش گرانشی قوی مواجه می‌شود که نواحی مانند ابر اورت را مختل کند؛ این کشش می‌تواند حرکت سنگهای فضایی به سمت زمین را موجب شود.
تیم علمی دهانه‌های برخوردی بزرگ راکه در 250 میلیون سال گذشته روی زمین ایجاد شده بودند، مطالعه کرد؛ تحلیل آن‌ها نشان می‌دهد ماده تاریک، احتمالا الگوهای مشاهده‌شده در دهانه‌های برخوردی را بیش از میزان متوسط دهانه برخورد ایجاد می‌کند.
با این حال، دهانه برخوردی که با انقراض دایناسورها در 66 میلیون سال پیش مرتبط است، به طور کامل با گذر منظومه شمسی از خلال این دیسک مطابقت ندارد و دانشمندان به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز دارند.
نظرات کاربران برای این پست
پست های پیشنهادی
...
.jpg)
.jpg)
